باورم نمی شه

این همه مشغله اما هنوز دوست داشتن طراوت و هیجان خود را از دست نداده. دوست داشتن و لحظات فراموش نشدنی آن ناخودآگاه لبخند به لب می آورد.واژه ی شور برانگیز عشق ...عشق حقیقی ، جنون نیست .عشق حقیقی ،حصار و زنجیر نیست..عشق ،لطیف است..مثل گل . شیرین است     مثل لبخند یک کودک . ..  با طراوت است مثل مخمل سبزه ها بعد از باران بهاری...  خالق پرشورترین لحظه هاست. عشق در سرزمین وجود ما ، نوای خوش سر می دهد و سر مست می کند.عشق همیشه هست، تا هستی هست..بار دیگر .پنجره های قلبت را باز کن ، غبار خاطرات تلخ و بدی ها را از شیشه هایش پاک کن تا روشنایی و نور به درون قلبت بتابد.می خواهم دوباره با خود دیداری تازه کنی . با خود سخن بگویی..سخن تازه..سخن نو..کبوتر خوشرنگ عشق را در آسمان دلت رها کن...تا اوج بگیرد.تو هنوز هستی..و آغوش زندگی تو را به سوی خود فرا می خواند..    مبادا به بهانه ی  زنده بودن با خود زندگی بجنگی .شروع کن..لبخند بزن ...ببین..هنوز گل سرخ هست..یه لحظه همه چیز رو رها کن..برای چند صباحی با خود و به خود بیندیش.هیچکس مثل تو نیست ..اما کسانی هستند که تو را آنطور که هستی دوست بدارند..در کلبه ی شوق ,امانت داری,امانت عشق,امانت فروشی ...ادامه مطلب