دختر باران

                                                                  ...

روزهاییست که میشود پاییز را لمس کرد باران را حس کرد و زرد شدن برگ درختان را به نظاره نشت ..روزهای که برای خود حس خوب عاشقی را به همراه دارد .. که میشود این عشق را  به هرچه دوست میدارید نسبت داد.. این روزها هوای بارانی را نمیشود در دل ها انکار کرد این روزها خزان را نمیشود نادیده گرفت .. این روزها روزهای خوش سر خوشی بلند نظریست .. این روزها دلم آرامش میخواهد در پشت پنجره رو به حیاط که فنجانی پر از بارن سر بکشم.. مست گردم از هوای پر شده از عطر مرطوب باران در ریه های پر از دود غبار این روزها..دست به دست باران میدهیم امید آرزوی روزهای پر از نشاط را به دلمان وعده میدهیم.. کنار پیاده رو بر لب جدول پر شدن جوی های آب را به انتظار مینشنیم.. تا همان رگی باشد بر جان خسته این مردمان شهر..

گاه آدم، خود آدم، عشق است. بودنش عشق است. رفتن و نگاه کردنش عشق است.دست و قلبش عشق است.در تو عشق می جوشد، بی آنکه ردش را بشناسی. بی آنکه بدانی از کجا در تو پیدا شده، روییده . شاید نخواهی هم .شاید هم بخواهی و ندانی .نتوانی که بدانی .عشق ،گاهی همان یاد کمرنگ سلوچ است و دست های به گِل آلوده ی تو که دیواری را سفید می کنند.

جای خالی سلوچ/ محمود دولت‌آبادی