نگاه من...

در هیاهوی زندگی دریافتم

دریافتم کسی هست که اگر بخواهد می شود
و اگر نه نمی شود
به همین سادگی

خیلی بدهکارم.  بدهکار به محبت شما ،قدر این محبت ها را می دانم. ببخشید من را برای این غیبت ناخواسته ی طولانی...جملات بالا از من نیست. نویسنده ی آن را هم نمی شناسم بی تردید حقایقی در  این جملات نهفته است، اما  حقیقت پررنگ تر از آن این است که  من هر گاه با تمام وجود چیزی را خواستم ، خواستم و خواستم به شکل معجزه آسایی به آن دست یافتم. چیزی که ای کاش در آن نبود ... خواستن مطلق بود . من در ناممکن ، ممکن را یافتم...بیشتر آرزوهای من تا به امروز به حقیقت پیوسته اند ، آنهائی که آرزو ماندند از ضعیف بودن من در خواستنم و یا باور نداشتن به داشتن آن آرزو در نهاد و وجود من بودند.

خداوند هر چیزی را که با عشق و با تمام وجود و بدون تردید از او بخواهید ، ممکن می سازد .  فقط کافیست که بخواهید ...

     کاش نه میدویدیم و نه غصه می خوردیم
      فقط او را می خواندیم و بس ...